Hikikomori to zjawisko społeczne, które dotyczy ludzi, głównie młodych, którzy dobrowolnie wycofują się z życia społecznego i izolują się od społeczeństwa. Frazę hikikomori pochodzi z japońskiego i oznacza uciekającego w samotność. Osoby cierpiące na to zaburzenie spędzają większość swojego czasu w zamknięciu w swoim pokoju, bez kontaktu z innymi ludźmi i rezygnując z aktywności społecznej.

Hikikomori to problem społeczny, który tyczy się głównie Japonii, ale jest obecny także w innych państwach, w tym w Polsce. Według szacunków w Japonii mniej więcej 1,dwie miliona osób cierpi na to zaburzenie, a w Polsce liczba ta wynosi około 100 tyś..

Przyczyny Hikikomori są różnorakie i skomplikowane. Na prawdę często wynikają z nacisku społecznego, stresu w szkole albo w pracy, problemów rodzinnych, braku perspektyw na przyszłość, poczucia osamotnienia i innych trudności emocjonalnych. Osoby dotknięte Hikikomori zazwyczaj nie poszukują pomocy i izolują się coraz bardziej.

Leczenie Hikikomori jest skomplikowane i wymaga dużego zaangażowania ze strony specjalistów. W terapii używa się różnorodne metody, w tym psychoterapię, farmakoterapię oraz interwencję rodzinno-terapeutyczną. Misją leczenia jest powrót do normalnego życia społecznego i odzyskanie zdrowia psychicznego.

Warto dodać, że Hikikomori to choroba, która wymaga specjalistycznej pomocy. Jeżeli już zauważysz u siebie albo u kogoś z bliskich objawy tego zaburzenia, nie wahaj się szukać pomocy u lekarza lub psychologa. Wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc w szybszym powrocie do zwyczajnego życia społecznego i uniknięciu bardzo poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Zobacz również: Hikikomori: odizolowani od społeczeństwa – ukryte oblicze Japonii.